Παχυσαρκία

Με τον όρο παχυσαρκία εννοούμε την αύξηση του βάρους του σώματος, που οφείλεται σε αύξηση της ποσότητας του λίπους που περιέχει, και αφορά οποιοδήποτε άνθρωπο....


Σύμφωνα με πρόσφατη απόφαση της Π.Ο.Υ. (Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας) η παχυσαρκία έχει χαρακτηρισθεί νόσος, και συνεπώς σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται.

Θεωρείται πολυπαραγοντική που κύριο λόγο παίζουν η γενετική, η νευροχημεία και η ψυχολογία. Ανάλογα με το αίτιο που την προκαλεί διακρίνεται σε εξωγενή και ενδογενή.

Είναι γεγονός ότι παχαίνουμε πιο εύκολα απ’ ότι αδυνατίζουμε, το ανθρώπινο σώμα είναι κυριολεκτικά μια παγίδα-αποθήκη λίπους.

Η αιτία που συμβαίνει αυτό θα πρέπει ίσως να αναζητηθεί στα γονίδια και στις πληροφορίες που κληρονομήσαμε για την ρύθμιση του βάρους και της ορέξεως μας, δια μέσου των αιώνων κατά την εξελικτική πορεία του ανθρώπου.

«Εάν ο σύγχρονος άνθρωπος θέλει να επιβιώσει πρέπει να σταματήσει να τρώει, σε αντίθεση με τους προγόνους του που έτρωγαν για να επιβιώσουν».


Οι «ασθενείς» με ΔΣΜ > 50 δεν θα γεράσουν. Είναι χαρακτηριστικό δε ότι στο βιβλίο Guinness, δεν έχει καταχωρηθεί υπερβολικά παχύσαρκος άνθρωπος άνω των 40 ετών, αλλά κι εμείς εάν προσπαθήσουμε να θυμηθούμε κάποιον γνωστό μας υπερβολικά παχύσαρκο ηλικιωμένο, πιθανώς να μην μπορέσουμε.

            Η παχυσαρκία συνδέεται με μια σειρά ασθενειών που αφορούν όλα τα συστήματα του ανθρωπίνου σώματος. Έτσι δημιουργούνται προβλήματα από το:


α) αναπνευστικό σύστημα

β) καρδιαγγειακό σύστημα

γ) εκφυλίσεις μεγάλων αρθρώσεων

δ) αύξηση χοληστερίνης, σακχάρου, χολολιθίαση, λιπώδη διήθηση ήπατος.

ε) γυναικολογικά προβλήματα

στ) αυξημένη συχνότητα σε καρκίνο

ζ) αυξημένος κίνδυνος επιπλοκών μετά από εγχειρήσεις

η) ψυχολογικά προβλήματα που δημιουργούνται από την κοινωνική απόρριψη και απομόνωση.

θ) επιπλοκές κατά την εγκυμοσύνη


                       «Τρώω για να ζω και δεν ζω για να τρώω»

 Η παχυσαρκία είναι νόσος και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, και να θεραπεύεται ή καλύτερα να προλαμβάνεται. Ο έλεγχος της παχυσαρκίας δεν είναι απλό μαθηματικό πρόβλημα όπου ελέγχεται το ισοζύγιο μεταξύ προσλαμβανομένων και καταναλισκομένων θερμίδων, αλλά ένα σύνθετο ιατρικό πρόβλημα, γι ‘ αυτό και πρέπει να ασχολείται με αυτό ομάδα ειδικών γιατρών.

Το σπουδαιότερο όμως από όλα αυτά είναι ότι πρέπει να εξασφαλισθεί η πλήρης συνεργασία του ασθενούς και του θεράποντος ιατρού, διότι πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η προσπάθεια για απώλεια του περιττού σωματικού βάρους δεν τελειώνει με κάποιου είδους επέμβαση, αλλά ξεκινά την επομένη της εγχειρήσεως.



Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η χειρουργική αντιμετώπιση της παχυσαρκίας δεν είναι κάτι απλό που χρειάζεται να αφιερώσει κάποιος δέκα λεπτά από την ζωή του για την αντιμετώπισή της, ούτε είναι επέμβαση ρουτίνας που απαιτεί μόνο λίγες ώρες νοσηλείας. Είναι χειρουργική πράξη και σαν τέτοια πρέπει να ακολουθεί κανόνες και δόγματα, τα οποία δεν είναι δυνατόν να παραβλεφθούν στον βωμό της εμπορευματοποίησης των πάντων και του εύκολου κέρδους που βιώνουμε καθημερινά και βομβαρδιζόμαστε όλοι μας από τα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ και την αμφιβόλου ποιότητος διαφήμιση.

 Τα άσχημα νέα για την Ελλάδα είναι ότι: κατέχει την πρώτη θέση στην Ε.Ε. στην παχυσαρκία των ανδρών με ποσοστό 27,6%, την δεύτερη θέση στις γυναίκες με ποσοστό 18,4%, ενώ τα νεαρά ελληνόπουλα είναι τα πιο παχύσαρκα παιδιά στην Ε.Ε.

Πώς όμως μπορούμε να υπολογίσουμε εάν έχουμε σωστό σωματικό βάρος ή όχι;
Ο τρόπος είναι πολύ απλός χρησιμοποιώντας τον εξής τύπο, που προσδιορίζει τον Δείκτη Σωματικής Μάζας (ΔΣΜ) και καθορίζει την κατηγορία της παχυσαρκίας, ο οποίος είναι το πηλίκο του βάρους σε κιλά δια του ύψους σε μέτρα στο τετράγωνο.

ΔΣΜ (BMI – Body Mass Index) = Βάρος (kgr)/Ύψος2 (m2)


Η θεραπεία της παχυσαρκίας διακρίνεται σε συντηρητική και χειρουργική. Στην πρώτη κατηγορία ανήκει η συστηματική και ελεγχόμενη από τον διατροφολόγο σωστή διατροφή, το ενδογαστρικό μπαλόνι και τα φάρμακα (Acomplia, Reductil Xenical), σε συνδυασμό με σωστή και συστηματική σωματική άσκηση.

Οι χειρουργικές επεμβάσεις που εφαρμόζονται στην θεραπεία της παχυσαρκίας χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: στην πρώτη ανήκουν αυτές που περιορίζουν την χωρητικότητα του στομάχου και στην δεύτερη αυτές που δημιουργούν δυσαπορρόφηση ή συνδυασμό και των δύο.


Στις περιοριστικού τύπου επεμβάσεις ανήκουν:

α) η κάθετη γαστροπλαστική,

β) ο ρυθμιζόμενος γαστρικός δακτύλιος και

γ) η sleeve γαστρεκτομή που αποτελεί ίσως την πιο ιδανική λύση στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας σήμερα.

Στις επεμβάσεις που δημιουργούν δυσαπορρόφηση ανήκουν

α) τα διαφόρων ειδών γαστρικά by-pass και

β) οι χολοπαγκρεατικές παρακάμψεις.


Μια ξεχωριστή κατηγορία αποτελεί ο γαστρικός βηματοδότης, που όμως ακόμη βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο (κάτι ανάλογο με τον βηματοδότη που τοποθετείται στην καρδιά).


Οι λόγοι που μας οδήγησαν στην συγγραφή και δημοσίευση αυτού του άρθρου είναι ότι πρέπει να υπάρξει μια σωστή ενημέρωση και τοποθέτηση στο θέμα της παχυσαρκίας. Πιστεύουμε ότι αποτελεί την πρώτη από τις σύγχρονες «ασθένειες του πολιτισμού» με χρόνια μορφή και σαν τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται ώστε να μην προσλάβει διαστάσεις πανδημίας και αποτελέσει μια σύγχρονη μάστιγα για την ανθρωπότητα.


«Παρά τους φρενήρεις ρυθμούς που χαρακτηρίζουν την σύγχρονη εποχή, υπάρχει δυνατότητα για υγιεινή, ποιοτική και σωστή διατροφή αρκεί να υπάρξει ορθή και επιστημονική ενημέρωση».



iatropedia

Posted in: Γεγονότα